เมื่อครั้งยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 -3 หลาย ๆ ครั้งอาจารย์ภาษาไทยบังคับให้อ่านหนังสืออ่านนอกเวลา แล้วสรุปเป็นความเข้าใจออกมาให้หนึ่งหน้ากระดาษฟูลสแก๊ป
แต่เดี๋ยวนี้กลับอยากอ่าน เที่ยวไปหาตามร้านหนังสือต่าง ๆ แต่ดันพบกับความประหลาดใจอย่างหนึ่ง คือ หนังสือที่เราคิดว่าน่าอ่าน หรือ น่าติดตามนั้น กับเป็นหนังสือสมัยที่เราเรียนซะส่วนมาก ส่วนที่ไม่อยากอ่านก็เยอะ หรือว่า รุ่นหลัง ๆ นี้ไม่ค่อยจะแต่งหนังสือพวก วรรณศิลป์ หรือ วรรณกรรมเยาวชน
หนังสืออ่านปัจจุบันจะเน้นไปในเรื่อง การตลาด เทคโนโลยี เรื่องเล่าจากดารา ความสำเร็จของคนนั้นคนนี้ หรือไม่ก็หนังสือทำอาหารการกิน นำเที่ยว แล้วหนังสือที่ผมอยากอ่านไปไหนหมดเนี่ย
ก็เลยฉุกคิดไปว่า หนังสือประเภทวรรณกรรม สร้างสรรค์ นั้นมันจะอยู่ให้เราเห็นอีกนานเท่าไหร่ คนแต่งหนังสือประเภทคมในฝัก โวหาร เจ้าบทเจ้าสำนวน นั้นจะมีต่อไปหรือไม่
คิดแล้วก็พึ่งเข้าใจว่า สาขาภาษาศาสตร์เค้ามีไว้เพื่ออะไร
