นิทานลาชอบเสือก กับ รู้จักหน้าที่ของตน

วันก่อนอ่านหนังสือพิมพ์ ฉบับหนึ่งแล้ว ได้ความคิด ดี ๆ เกี่ยวกับหน้าที่ จึงขอนำมาไว้ที่นี่เพื่อเตือนใจ

เจ้าของเลี้ยงลากับหมาไว้ตัวหนึ่ง ให้ทำหน้าที่ที่แตกต่างกัน หมาเอาไว้เฝ้าบ้าน เท่าไล่ขโมย ส่วนลาเอาไว้บรรทุกสิ่งของ วันหนึ่งขณะเจ้าของบ้านนอนหลับอยู่บนบ้าน ลาได้ยินเสียงขโมยกำลังจะปีนเข้าบ้านเจ้านายของตน ความคริงแล้วเจ้าหมาก็ได้ยินเหมือนกัน แต่รอจังหวะให้ขโมยมาใกล้ ๆ จะได้กระโดดงับ

 "เฮ้ย ตูบ ขโมยกำลังขึ้นบ้านเจ้านายเห่าปลุกเจ้านายซีวะ" ลาเสนอ
 "เออน่า รู้แล้ว" หมาตอบแล้วก็ยังเงียบอยู่
 "ไอ้ตูบ ไอ้ห่า เห่าซิวะ มึงไม่รู้จักทำหน้าที่" ลาตำหนิ
 "เออ มึงอย่าเสือก กูรู้หน้าที่ของกู" หมาตอบ
 "มึงไม่เห่า กูเห่านะโว้ย" ลาบอก

หมาลำคาญก็ตอบว่า "เชิญพ่อมึงเห่าสิ" นึกว่าลามันพูดเล่น ที่ไหนได้ มันแหกปากร้องเสียงดัง

ไม่หนีเฉพาะขโมย เจ้าของบ้านกำลังหลับฝันหวานอยู่ สะดุ้งตื่นขึ้นมา โมโหสุดขีด คว้าท่อนไม้ได้ก็ลงมากระหน่ำศีรษะลาตายทันที

"สมน้ำหน้า เสือกเรื่องของคนอื่น" ได้ตูบรำพึงเบา ๆ แต่ก็อดสงสายลามันไม่ได้ ก็มันอยากเกิดมาเป็นลาโง่นี่น่า

จากมติชน ฉบับที่ 12202 วันที่ 7 สิงหาคม 2554