เครื่องบินกระดาษ และความทะเยอทยาน

ตอนมัธยม ผมก็เป็นเด็กที่ค่อนข้าง จะลองเล่นอันโน้น ลองเล่นอันนี้ ตั้งแต่ คิดค้นร่มส่วนตัวแบบไม่มีด้าม จนกระทั่งเกมส์ ขุมทรัพย์มหัศจรรย์ พวกแนวต้องแก้ไขปริศนา แล้วจึงจะผ่านด่านได้

แต่หลาย ๆ ฝันก็ดับไปกับ "ไม้เรียว"

เรื่องมันเริ่มจาก อยู่ ๆ วันหนึ่ง คุณครู เข้าห้องสอนช้ากว่าปกติ ผมและเพื่อน ๆ อีกบางคน จึงนึกสนุก นำกระดาษมาพับเป็นเรื่องบิน บ้างก็ร่อน ในห้องเรียน แล้วดูสิว่าอันไหนจะ "ร่อนได้นานกว่ากัน" อันไหนจะร่อนได้สูงกว่ากัน แน่นอนหละว่า มันต้องมีกระดาษ เกลื่อนห้องเรียน บ้างก็ร่อนไปนอกหน้าต่างบ้าง

แล้วคุณครู ก็เดินเข้ามาเห็นพอดี หลาย ๆ ท่านคงเดาออกว่า ได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง แน่นอน ผมและพวกอีกหลายคน โดนไม้เรียวกันถ้วนหน้า

เมื่อเวลาผ่านไปจนมาถึงวันนี้ ผมก็นึกได้ว่า ถ้าช่วงเวลานั้นเกิดมีอะไรมาดนใจให้คุณครู ท่านนั้น มองเห็นความสามารถ หรือจินตนาการ ของพวกนักเรียนดื้อพวกนั้น ท่านคงอยากทำแบบนี้ก็เป็นไปได้

เรียกนักเรียนที่ก่อเรื่องมา แล้วสอบถามว่า พับกระดาษเป็นเครื่องบินอะไรบ้าง แล้วแต่ละแบบมันต่างกันอย่างไร มีหลักคิดอย่างไรในการพัฒนาในแต่ละลำ ถ้ามีการแข่งขันกันพับกระดาษเครื่องบิน พวกเธอจะเข้าร่วมหรือไม่

เหอะๆ ๆ  ไม่แน่ วันนั้น ผมอาจเป็นคนหนึ่งที่เป็นตัวแทนของประเทศไทย เข้าแข่งขันการพับกระดาษเครื่องร่อน ก็เป็นไปได้

แต่คุณครู ก็ข้ามตรงนั้นไป โดยตรงไปยังการลงโทษ ทันที่ โดยไม่ได้อธิบาย ถึง ข้อที่ควรจะสอนในสองเรื่องคือ

1. วิทยาศาสตร์
2. คุณธรรม และความรับผิดชอบของการกระทำ

แต่อย่างน้อย ผมก็ยังมาคิดสิ่งเหล่านี้ได้วันนี้... ขอบคุณครับคุณครู