นึกถึงเมื่อก่อนยังเด็กเล็กนัก ผมก็จำได้ว่า ช่องโทรทัศน์ที่เราดูกันก็มี 3,5,7,9,11 เท่านั้น ที่เป็นช่องดูฟรี พอผ่านมาอีกระยะก็มี itv, thai pbs, nation channel ... แต่เดี๋ยวนี้เรามีดาวเทียมแล้ว ดาวเทียมนี่ทำให้ผมเห็นว่าเราสามารถดูรายการได้มากมาย จำนวนช่องเกือบเป็นร้อยเลย....
และเมื่อก่อนนี้เราถูกบังคับดู คือ เค้าฉายอะไรเราก็ดู อย่างมากก็เปลี่ยนหนีไปไม่กี่ช่อง เดียวนี้เปลี่ยนได้เกือบเป็นร้อย แต่ที่น่าเสียดายคือ ไม่รู้เพราะว่ามันฟรีหรือเปล่า เลยมีแต่ MV, หนังเก่า ๆ หรือไม่ก็รายการขายสินค้าเป็นหลัก เราหรืออยากดูประเภทพวกสารคดี ก็เห็นแต่ NHK, กบนอกกะลา, คนค้นคน (ค. คน เครื่องผมไม่แฮะ) แล้วก็รายการอะไรที่มาตอนดึก ๆ ของ Thai PBS นี่แหละเป็นที่พึ่งในยามนี้
ที่จริงแล้วผมอยากดู Discovery Channel, Blue Planet, Earth มากกว่า แต่ดันต้องเสียเงินเป็นแพ็กเก็จนี่สิ ทำให้ตัดสินใจไม่ได้ซักที
สิ่งที่ผมอยากดูนั้นก็ไม่ใช่อะไร มันเป็นสิ่งที่อยู่รอบตัวเรานี่เอง แต่เป็นรอบตัวที่ไกลสักหน่อย คือเป็นของต่างประเทศ ซะส่วนมาก
ด้วยเหตุนี้ผมก็เลยได้แนวคิดว่า ถ้ามีบริษัทไทยที่ทำเกี่ยวกับพวกนี้ก็คงจะดี
- ที่มาของแม่น้ำเจ้าพระยา
- พระนครศรีอยุธยา
- กรุงเทพมหานคร
- การปลูกข้าวของคนไทย
- ผืนป่าของประเทศไทย
- ฟ้าใต้ทะเล
- ชาวเขา ชาวเรา
ผมว่าแค่เรื่องที่กล่าวมานี้ก็อาจทำกันได้หลายตอนแล้ว แล้วเราก็ยังสามารถขายไปยังต่างประเทศได้ด้วย เหมือนกับ Discovery Channel นี่แหละ
ผมว่า Contents ของประเทศไทย เรามีเยอะมาก แต่ขาดการสนับสนุนมากกว่า เพราะว่าไม่ว่าจะเป็นคนผลิตหรือคนบริโภค ต่างให้ความสัมคัญกับ Contents ของต่างประเทศมากไป เช่น
- เรารู้ว่าเกาหลีมีกิมจิ
- ญี่ปุ่นมีน้ำพุร้อน และปลาดิบ
- ยุโรปมีปราสาทกับนักบอล
- อเมริกามี iPhone
- แอฟริกามีทุ่งหญ้า และสัตว์ป่า
แต่เราลืมดูไปว่า "เรามีดีอะไร"
No comments:
Post a Comment