ผมไม่รู้หรอกว่ารถไฟสมัยนั้นเป็นอย่างไรแต่ก็คาดเดาได้ว่า ความรู้สึกมันคงเหมือนกันกับรถไฟชินคันเซน สมัยนี้ โอ้ว... ขอบคุณพระองค์ท่านที่นำทางไว้อย่างดี
ด้วยความจำอันเลือนลาง ครั้งแรกที่ผมนั่งรถไฟ ดูเหมือนว่าจะเป็นสมัยเด็กเล็ก ๆ เสียเงินค่าโดยสารประมาณ 3 บาท แล้วนี่ก็ผ่านไปแล้วหลายปี ดูเหมือนว่ารถไฟไทย ก็ยังเป็นรถไฟไทยเหมือนเดิม ประมาณว่าหากผมหลับไปเมื่อสิบปีที่แล้ว ภายหลังตื่นขึ้นมาก็ยังสามารถโดยสารรถไฟได้อย่างไม่ขวยเขิน
แล้วข่าวที่คิดว่าดีก็คืบคลานเข้ามา "รถไฟความเร็วสูง" จะมีการพิจารณาการสร้าง แต่ที่น่าเสียดายคือคนไทยไม่ได้คิด แต่กลับมีคนคิดและทำให้ซะงั้น ไม่รู้ว่าเค้าหวังอะไร แต่ก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรซะเลย
ผมอยากให้เส้นทางที่รถไฟผ่านสามารถสร้างประโยชน์ให้กับประเทศหลาย ๆ ด้าน เช่น
- การท่องเที่ยว ทั้งเชิงธุรกิจ และเชิงวัฒนธรรม (ลองนึกดูถ้าหากทางรถไฟผ่านทุ่งข้าวที่เขียวขจี ชาวนากำลังทำนา ทำสวน)
- ท่องเที่ยวเหมือน Euro Train,
- ขนส่งสินค้า ทั้งส่งออก หรือ นำเข้าสินค้า หรือวัตถุดิบต่าง ๆ
- เรียนรู้ผ่านการนั่งรถไฟไปหลาย ๆ ประเทศ
- ความฝันตอนเด็กกับอันนี้ (รถด่วนอวกาศ 999)
สิ่งที่ไม่อยากได้คือ อาคารสำนักงาน หรือคอนโดฯ ที่ติดกับสถานนี ไม่รู้จะมีไปทำไม!
No comments:
Post a Comment